Nagrobek Stefci Lewandowskiej (Kwatera 11A)

  • Drukuj

Nagrobek Stefci Lewandowskiej (Kwatera 11A)

Rodzaj grobu: grób nie zachował się

Typ nagrobka: sarkofag

Styl: neoklasycyzm

Materiał: sarkofag – piaskowiec, rzeźba – wapień 

Wymiary: 126cm x 71cm x 143cm

Data:1873 

Sygnatura: brak

Stan zachowania: dość dobry, nagrobek po konserwacji ; stopa rzeźby odłamana przy palcach, miejscowo omszenia.

Uwagi: przymocować odłamany kawałek stopy ; odsunąć dostawiony z tyłu nagrobek Eugenii Salinger.

Na postumencie w formie sarkofagu rzeźba śpiącej dziewczynki, leżącej na lewym boku. Rzeźba flankowana zwiniętymi wolutami, przypominającymi wałki, z przewężeniem i pierścieniami pośrodku. Postument na podstawie z piętką, zwieńczony wydatnym, profilowanym półwałkami gzymsem, pod którym fryz kostkowy. Na ścianach postumentu płyciny, półkoliście wycięte w narożach. W płycinie na ścianie frontalnej inskrypcja : Ś. P.  STEFCIA  LEWANDOWSKA 1  UR.  D. 25 / CZERCA  1870. W  CZWARTEJ  WIOŚNIE  ŻYCIA / ŚRÓD  NIEUTULONEGO  ŻALU  RODZICÓW  D. 29  LISTOPADA / 1873 R.  ZASNĘŁA  W  BOGU //       

1 Stefcia Lewandowska (1870-1873), córka lekarza Gustawa Lewandowskiego (1841-1902) i Julii z Wesołowskich. Dziewczynka zmarła w czwartym roku życia.

Ojciec Stefanii w latach 1867-73 pracował jako lekarz praktyk w Radomiu. Z żoną, Julią z Wesołowskich miał trzy córki : zmarłą Stefanię, Stanisławę i Adaminę. Od 1874 r. przez 14 lat mieszkał w Wilnie, prowadząc rozległą praktykę ginekologiczno -położniczą. Ogłosił wiele prac medycznych, brał udział w zjazdach międzynarodowych lekarzy. Od 1889 roku mieszkał jako właściciel ziemski i sędzia gminny w Dąbrówce Podłężnej pod Radomiem. Zmarł w Warszawie w 1902 r.

Lit. i źr. biogr.:

APR. USC Radom 1873, akt zgonu nr 716
Biuletyn Kwartalny RTN, t. XIX   ?

Lit. ob.: 

Bochyński R.K., Plastyka nagrobkowa : op. cit., s. 36.
Grodziński A., Karta ewidencyjna, 1976. Archiwum WUOZ w Warszawie Delegatura w Radomiu. 

Materiał zebrała i opracowała p. G. Kuncewicz.