Nagrobek Stefci Lewandowskiej (Kwatera 11A)
- Szczegóły
- Kategoria: Najstarsze zabytki cmentarza
- Opublikowano: niedziela, 14, grudzień 2014 23:28
- Odsłony: 3365
Nagrobek Stefci Lewandowskiej (Kwatera 11A)
Rodzaj grobu: grób nie zachował się
Typ nagrobka: sarkofag
Styl: neoklasycyzm
Materiał: sarkofag – piaskowiec, rzeźba – wapień
Wymiary: 126cm x 71cm x 143cm
Data:1873
Sygnatura: brak
Stan zachowania: dość dobry, nagrobek po konserwacji ; stopa rzeźby odłamana przy palcach, miejscowo omszenia.
Uwagi: przymocować odłamany kawałek stopy ; odsunąć dostawiony z tyłu nagrobek Eugenii Salinger.
Na postumencie w formie sarkofagu rzeźba śpiącej dziewczynki, leżącej na lewym boku. Rzeźba flankowana zwiniętymi wolutami, przypominającymi wałki, z przewężeniem i pierścieniami pośrodku. Postument na podstawie z piętką, zwieńczony wydatnym, profilowanym półwałkami gzymsem, pod którym fryz kostkowy. Na ścianach postumentu płyciny, półkoliście wycięte w narożach. W płycinie na ścianie frontalnej inskrypcja : Ś. P. STEFCIA LEWANDOWSKA 1 UR. D. 25 / CZERCA 1870. W CZWARTEJ WIOŚNIE ŻYCIA / ŚRÓD NIEUTULONEGO ŻALU RODZICÓW D. 29 LISTOPADA / 1873 R. ZASNĘŁA W BOGU //
1 Stefcia Lewandowska (1870-1873), córka lekarza Gustawa Lewandowskiego (1841-1902) i Julii z Wesołowskich. Dziewczynka zmarła w czwartym roku życia.
Ojciec Stefanii w latach 1867-73 pracował jako lekarz praktyk w Radomiu. Z żoną, Julią z Wesołowskich miał trzy córki : zmarłą Stefanię, Stanisławę i Adaminę. Od 1874 r. przez 14 lat mieszkał w Wilnie, prowadząc rozległą praktykę ginekologiczno -położniczą. Ogłosił wiele prac medycznych, brał udział w zjazdach międzynarodowych lekarzy. Od 1889 roku mieszkał jako właściciel ziemski i sędzia gminny w Dąbrówce Podłężnej pod Radomiem. Zmarł w Warszawie w 1902 r.
Lit. i źr. biogr.:
APR. USC Radom 1873, akt zgonu nr 716
Biuletyn Kwartalny RTN, t. XIX ?
Lit. ob.:
Bochyński R.K., Plastyka nagrobkowa : op. cit., s. 36.
Grodziński A., Karta ewidencyjna, 1976. Archiwum WUOZ w Warszawie Delegatura w Radomiu.
Materiał zebrała i opracowała p. G. Kuncewicz.